Μασάϊ – Μασάει και δεν μασιέται

 

Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος

Αγαπητοί αναγνώστες φαντάζομαι έχετε ακούσει την λέξη Μασαϊ: πρόκειται για αφρικάνικη φίλη στην περιοχή της Κένυας. μέχρι πρότινος τους έδινες χάντρες και καθρεφτάκια
και τους έπαιρνες αγελάδες, αν και τώρα τελευταία ξύπνησαν και αυτοί και δεν τσιμπάνε. Μασάει: από το ρήμα μασάω -μασώ. Δια τον δοντιών προετοιμάζοντας την κατάποση. Αυτά ως προς τον τίτλο ας δούμε όμως το θέμα μας που δεν είναι άλλο από τις προσεχείς εκλογές. Στο ίδιο έργο θεατές, προεκλογικά μας τάζουν της “πανάγιας τα μάτια” και μετεκλογικά αρχίζουν η φιοριτούρες.

Πάρετε παράδειγμα την σημερινή κυβέρνηση η οποία είχε και την πολυτέλεια να μην παραλάβει “καμένη γη” άλλα ζεστά στα ταμεία 38 δισεκατομμύρια ευρώ. Τον πρώτο χρόνο άρχισε να μας ρίχνει στα αυτιά μέσω της εφορίας, στο δεύτερο χρόνο δόθηκαν μερικά ψιχουλάκια, να μην μας λένε ότι η οικονομία δεν πάει καλά, στον τρίτο χρόνο δόθηκε κάτι παραπάνω από ψίχουλα (βλέπετε έχει αρχίσει να τσούζει το πολιτικό κόστος) και να ότι ανεβαίνει η οικονομία, και να φως στο τούνελ και να επενδύσεις που όλο έρχονται κι όλο στο δρόμο είναι και πόσα άλλα ακόμη. και φτάνουμε στην τελευταία χρονιά, στο σήμερα δηλαδή, όπου ο σημερινός πρωθυπουργός δεν έχει αφήσει χάντρα, καθρεφτάκια, γυαλιστερά και όμορφα που να μην τα έχει προσφέρει αφειδώς, τι μειώσεις φόρων, τι αυξήσεις μισθών, τι ασφάλεια στον πολίτη, ότι θέλει ο λαός,(βέβαια μετά τις εκλογές), μόνο που όταν στην διάρκεια της θητείας του του έλεγαν να αυξήσει τους μισθούς γιατί ο κόσμος έχει φτάσει στο αμήν, απαντούσε ότι θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στην αγορά.

Φαίνεται ότι μας περνάνε για την φυλή των Μασαϊ και μας τάζουν καθρεφτάκια, το θέμα είναι εμείς να μην μασήσουμε και την πατήσουμε όπως ο φίλος μας στο ανέκδοτο που θα σας γράψω, έτσι για να ευθυμήσουμε και να προβληματιστούμε:
Πεθαίνει ένας πολίτικος και φτάνει στην άνω Ιερουσαλήμ, εκεί τον υποδέχεται ο άγ. Πέτρος και του λέει:
– Παιδί μου έχεις το δικαίωμα να διαλέξεις μεταξύ του παράδεισου και της κόλασης, που θες να πας πρώτα;
– Ας πάω στην κόλαση άπαντα (με το σκεπτικό ότι αν είναι χάλια να πάει παράδεισο). Φωνάζει ο άγιος το ασανσέρ μπαίνει μέσα κατεβαίνει 7 υπόγεια. Με το που ανοίγει η πόρτα βλέπει έναν καλοβαλμένο κύριο να τον υποδέχεται για να τον ξενάγηση. Βλέπει καταπράσινα λιβάδια, παλαιούς του φίλους, που μαζί τα είχαν φάει τα λεφτά του κοσμάκη να απολαμβάνουν χαλαρό χαμάμ, νεαρές ημίγυμνες να κάνουν μπάνιο κάτω από καταρράκτες με γάργαρα νερά. Θαμπώθηκε, εντυπωσιάστηκε. Την ώρα εκείνη χτυπά το καμπανάκι για να πάρει το ασανσέρ να ανεβεί πάλι επάνω.
– Πως σου φάνηκε; Του λέει ο άγιος, αυτός προτίμησε να μην απάντησή άλλα ζήτησε να δει τον παράδεισο, το ασανσέρ πάλι και στον έβδομο ουρανό, οπού βλέπει αγγελάκια πάνω σε σύννεφα να υμνούν τον θεό και τίποτε άλλο (ξενέρωμα σκέφτεται), κάθεται λίγο και κατεβαίνει ισόγειο οπού τον περίμενε ο άγιος, που του λέει:
– Παιδί μου αποφάσισες τι θα κάνεις;
-Με κάποιο δισταγμό του άπαντα ότι επιλεγεί την κόλαση.
-καμία αντίρρηση αφού αυτό επέλεξες, καλεί το ασανσέρ 7 πατώματα κάτω, ανοίγει η πόρτα και εκεί που περίμενε γρασίδια και ουρί, βλέπει έναν κατάμαυρο με θεόρατα κερατά να έρχεται καταπάνω του, τους γνωστούς του πολίτικους να βράζουν στην πίσσα και τις ημίγυμνες να τσουρουφλίζονται από τα ζεματιστά νερά του καταρράκτη. Αρχίζει να τραυλίζει – μα εγώ, μα εγώ άλλα είδα, και του απαντά ο αρχιδιάβολος
– Ναι έτσι είναι, άλλα ήταν προεκλογική περίοδος ΤΩΡΑ ΔΙΑΛΕΞΕΣ !!!