Σε κοντινή απόσταση από τους Καλαρρύτες και επάνω από το φαράγγι του Καλαρρύτικου ποταμού, στην είσοδο της σπηλιάς του κατακόρυφου βράχου είναι κτισμένο ένα από τα πιο εντυπωσιακά μοναστήρια στην περιοχή της Ηπείρου. Πρόκειται για τη Μονή της Κηπίνας, που λέγεται ότι ονομάσθηκε έτσι από τους κήπους που καλλιεργούσαν οι μοναχοί της στη γύρω περιοχή.
Το μοναστήρι, λαξεύτηκε στην πλαγιά απόκρημνου κατακόρυφου
βράχου και όταν εισέρχεσαι στο χώρο αισθάνεσαι δέος και κατάνυξη. Νιώθεις ότι
βρίσκεσαι τόσο ψηλά, που άμα απλώσεις το χέρι σου, θα αγγίξεις τον ουρανό. Η μονή
ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα από μοναχούς της γειτονικής Μονής Βύλιζας και γνώρισε
ιδιαίτερη άνθηση κατά τον 18ο αιώνα ενώ οι μοναχοί της διακρίθηκαν για το
κοινωνικό τους έργο. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, στη μονή λειτουργούσε κρυφό σχολείο,
ενώ η σπηλιά που βρίσκεται στον βράχο χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο από τους
κατοίκους της περιοχής. Τον 19ο αιώνα η μονή εγκαταλείφθηκε και το 1931 έγινε
μετόχι της μονής Τσούκας.
Στο μοναστήρι θα φτάσετε από ένα σκαλισμένο στον βράχο μονοπάτι και μια ξύλινη γέφυρα, που παλιά ήταν μάλιστα κινητή. Οι μοναχοί την ανέβαζαν και προστατεύονταν έτσι από επιδρομές, απόλυτα απομονωμένοι στο πέτρινο καταφύγιό τους. Το καθολικό του μικρού ναού, μέσα στο μοναστήρι, είναι σμιλεμένο στο βράχο που έχει λαξευτεί έτσι ώστε να σχηματίζει θόλο ενώ οι αγιογραφίες του χρονολογούνται από τον 17ο αιώνα ή στις αρχές του 18ου αιώνα. Είναι μικρή μονόκλιτη βασιλική με νάρθηκα και το επιχρυσωμένο ξύλινο τέμπλο και οι εικόνες του Ιωάννη από την Σαγιάδα είναι έργα του 18ου αιώνα.
Από τον πρόναο του ναού ξεκινά η σπηλιά με τους σταλαγμίτες
και σταλακτίτες, που φθάνει σε μήκος 240 μέτρων, αλλά δεν είναι επισκέψμη. Τα
κελιά είναι πλήρως ανακαινισμένα, διαμορφωμένα με ξύλινες προεκτάσεις και
δημιουργούν εξαιρετικό αρχιτεκτονικό συγκρότημα δύο επιπέδων, απόλυτα
εναρμονισμένο με τον βράχο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου