Το ελληνικό νησάκι-όνειρο

Εμείς οι  Έλληνες γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά πως τα διάσημα νησιά της χώρας έχουν καταφέρει να επισκιάσουν ορισμένα άλλα που είναι εφάμιλλα ή και καλυτέρα σε ομορφιά αλλά, στερούνται, της διεθνούς αναγνώρισης. Κάτι που έχει και τα καλά του, καθώς ορισμένοι «Παράδεισοι» όσο λιγότερο γνωστοί είναι στο ευρύ κοινό, τόσο καλυτέρα και για πολύ περισσότερο θα κρατήσουν την ομορφιά και τον χαρακτήρα τους.    

Σε αυτήν την κατηγορία ανήκει και ένα άγνωστο για τους πολλούς από εμάς ελληνικό νησί, του οποίου η ομορφιά έχει κυριολεκτικά μαγέψει τους λάτρεις του.   

Βρίσκεται σε απόσταση 120 χιλιόμετρα από τη θεσσαλονίκη και μόλις δύο ναυτικά μίλια από την Τρυπητή, την ακτή που βρίσκεται ακριβώς απέναντί του και από την οποία φτάνει κανείς εκεί με φέρι.    

                                                               

 Μιλάμε για την πανέμορφη Αμμουλιανή που το όνομά της και μόνο σε προϊδεάζει για τις εξωτικές της παραλίες που πρόκειται να συναντήσεις.      

Αυτό το μικρό διαμάντι στον  κόλπο του Αγίου Όρους, φιλοξενεί κάποιες από τις πιο ωραίες παραλίες της Ελλάδας που μέχρι σήμερα δεν έχουν γνωρίσει την αναγνώριση που τους πρέπει και εδώ που τα λεμέ ευτυχώς.                                                                                              

                                                                   Αλυκές 

Κατάλευκη άμμος, δροσερά, διαυγή και τυρκουάζ νερά, σε όλες τις παραλίες του, που είναι πιστοποιημένες με γαλάζιες σημαίες. Το δε χωριό του νησιού αντικρίζει το μεγαλείο του περιβολιού της Πανάγιας (Άγιο Όρος). Το νησάκι αυτό είναι μια πραγματική απόλαυση για όσους λατρεύουν τη φύση και ξέρουν πως να εκτιμούν την παρθένα ομορφιά.  

Η Αμμουλιανή με τους ελάχιστους κατοίκους, σιγουρά δεν είναι ότι καλύτερο για όσους είναι λάτρεις της νυχτερινής ζωής. Είναι όμως ότι καλύτερο για εκείνους που αγαπούν να περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους είτε κολυμπώντας, είτε ψαρεύοντας, είτε κάνοντας ελεύθερες καταδύσεις στο θαυμάσιο βυθό του.

Παράλιες μπόλικες, η μια καλύτερη από την άλλη , πραγματικά δεν ξέρεις τι να διαλέξεις: Αλυκές, Αϊ-Γιώργη, Πόρτο Άγιο, Μεγάλη Άμμο; Ή μήπως το «ησυχαστήριο» Καραγάτσια, έναν μικρό κολπίσκο, τρία χιλιόμετρα μακριά από το λιμάνι;    

Η θέα από το νησάκι είναι πανέμορφη, ειδικά από το σημείο από όπου αγναντεύουμε το Άγιο Όρος. Ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι οι φωνές των γλάρων που πετούν και το βουητό της γεννήτριας από το beach bar που ξεκινά κάθε τόσο για να διατηρεί την μπύρα παγωμένη. Τα πάντα είναι ειδυλλιακά, σαν να μην τα αγγίζει ο χρόνος, περνάς σε μια άλλη ευχάριστη άνετη δροσερή διάσταση που σε κάνει να χάνεσαι από όσα σε απασχολούν και να περάσεις ευχάριστα τον χρόνο των διακοπών σου.     

                         

Με έκταση που δεν ξεπερνάει τα 4,5 τετρ. χιλιόμετρα, χαμηλούς λόφους, λιγοστά ελαιόδεντρα, αλλά πολλές, όμορφες παραλίες με κρυστάλλινα, γαλαζοπράσινα νερά, το νησάκι της Αμμουλιανής μοιάζει με παράδεισο! Σύμφωνα με τις τοπικές καταγραφές, μέχρι το 1925 ήταν μετόχι της μονής Βατοπεδίου του Αγίου Όρους. Εδώ έμεναν 2-3 καλόγεροι που διαχειρίζονταν την κτηματική περιουσία και είχαν ως βοηθούς περίπου 20 εργάτες από τη γύρω περιοχή. Αυτοί ασχολούνταν με την καλλιέργεια χωραφιών, τη βοσκή ζώων και το μάζεμα των ελιών.  Στις αρχές του 1925 το νησί παραχωρήθηκε σε πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και συγκεκριμένα από νησιά της Προποντίδος (Γαλλιμή, Πασαλιμάνι, Σκουπιά). Προερχόμενοι από τις περιοχές αυτές που γειτόνευαν με την Κωνσταντινούπολη έφεραν μαζί τους τον πολιτισμό, τα ήθη και τα έθιμά τους. Έχοντας γνώση της θάλασσας, ασχολήθηκαν κυρίως με την αλιεία και κατάφεραν σε λίγα χρόνια να διακριθούν στον τομέα αυτό.