Κωνοφόρα δάση κεφαλληνιακής ελάτης, μαύρης πεύκης, βελανιδιές και καρυδιές, πανύψηλα πλατάνια, ιτιές και λεύκες σε ρεματιές με τρεχούμενα νερά, θυμάρι, λεβάντα και τσάι του βουνού ανάμεσα σε ρείκια και πουρνάρια. Αυτό είναι το οροπέδιο με τοπία ημιορεινά καταλήγουν στο μυστηριακό οροπέδιο της Στυμφαλίας εντυπωσιάζοντας τον επισκέπτη με τις εναλλαγές της πλούσιας βλάστησης.
Ο γύρος της λίμνης γίνεται από έναν ασφαλτόδρομο που μπορει να χαρακτιριστεί καλός και ο οποίος, άλλοτε πλησιάζει τις όχθες και άλλοτε απομακρύνεται από αυτές δίνοντας πανοραμική θέα στη λίμνη και τους πυκνούς καλαμιώνες της στους οποίους βρίσκουν καταφύγιο πάνω από 160 είδη ορνιθοπανίδας, εκτός από αυτήν την πανίδα συμπληρώνουν διάφορα ερπετά (νερόφιδο, Σαϊτα, Ερημόφιδο κ.ά.), αμφίβια (Λιμνοβάτραχος κ.ά.), άγρια θηλαστικά (αλεπού, τσακάλι, λαγός, σκαντζόχοιρος, κ.ά.), καθώς και ένα ενδημικό ψάρι που το λένε Phoxinellus Stymfalicius που ζει μόνο στη λίμνη Στυμφαλία. και κατά τις περιόδους ξηρασίας επιβιώνει μέσα στα λασπόνερα σχηματίζοντας ένα γλιστερό κάλυμμα λάσπης γύρω από το σώμα του. Το μήκος του φτάνει τα λίγα χιλιοστά και ζει το πολύ δύο χρόνια. Ανήκει δεωστα απειλούμενα είδη και γι΄ αυτό αναφέρεται στο «κόκκινο βιβλίο» της ΕΕ.
Η λίμνη Στυμφαλία είναι στενά δεμένη με έναν από τους άθλους του μυθικού ήρωα Ηρακλή, ο οποίος απομάκρυνε με κρόταλα τις απειλητικές Στυμφαλίδες Όρνιθες που κατοικούσαν στα έλη.
Το όνομά της οφείλεται στον Αρκάδα ήρωα Στύμφαλο, που ήταν ο πρώτος οικιστής της περιοχής. Το εμβαδόν της επιφάνειάς της το χειμώνα μπορεί να φτάσει τα 7.700 στρέμματα, ενώ το καλοκαίρι κυμαίνεται στα 3.500 στρέμματα. Μοιάζει περισσότερο με έλος και κατά καιρούς αποξηραίνεται τελείως. Τα νερά της αποστραγγίζονται από καταβόθρες και σύμφωνα με μία άποψη ξαναέρχονται στην επιφάνεια στην περιοχή της Αργολίδας. Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι τα νερά μέσα από τη μία από τις δύο καταβόθρες που υπάρχουν στη λίμνη, βγαίνουν στο Κεφαλάρι του Άργους ποτίζοντας την πεδιάδα του Άργους. Σήμερα ένα μεγάλο τμήμα των υδάτων της χρησιμοποιείται για άρδευση. Η περιοχή όμως κρύβει και ένα μυστικό ή μύθο, που παιδεύει τους αρχαιολόγους μέχρι σήμερα.
Πρόκειται για τον τάφο του βασιλιά Αίπυτου, αδελφού του Στύμφαλου, πρώτου οικιστή της περιοχής.Σύμφωνα με το μύθο, ο Αίπυτος λάτρευε το κυνήγι, πέθανε από δάγκωμα φιδιού και ετάφη με βασιλικές τιμές και αμύθητα πλούτη σε κοντινή περιοχή του Γεροντείου όρους. Ο περιηγητής Παυσανίας (2ος αι. μ.Χ.) αναφέρεται στον τάφο του βασιλιά Αίπυτου, όμως ακόμη δεν έχει βρεθεί.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου