"Λύχνου σβεσθέντος, πάσα γυνή Λαϊς"

Η ιστορία των αρχαίων Ελλήνων είναι γεμάτη διδάγματα που έχουν απήχηση ακόμη και στην σημερινή εποχή. Η σοφία τους είναι διαχρονική που την μελετήσουμε και καταφέρουμε να την κατανοήσουμε θα μπορέσουμε να ξεκλειδώσουμε πολλά από τα μυστήρια που μας ταλαιπωρούν ακόμη και σήμερα. 

Ο Διογένης ο Κυνικός ήταν πολλά πράγματα. Αν κάτι δεν ήταν, είναι ένα αυτό που λέμε συνηθισμένος άνθρωπος. Στην πραγματικότητα ο Διογένης ήταν αναρχικός ακόμα κι αν τότε που έζησε, το συγκεκριμένο κοινωνικόπολιτικό ρεύμα δεν είχε ιδρυθεί.    

Είναι ο πρώτος που δήλωσε «πολίτης του κόσμου» και το εννοούσε, σε μια εποχή που το βασικό γνώρισμα των ανθρώπων ήταν η πατρίδα και οι πρόγονοι. Μάλιστα δεν έχανε ευκαιρία όταν είχε την ευκαιρία να ισοπεδώνει όλα τα καθώς πρέπει της  κοινωνίας. 

Αυνανιζόταν δημόσια. ουρούσε και αφόδευε σε περίτεχνες κολόνες και ιερούς ναούς, ενώ ήταν αρνητής του πολιτισμού και των Νόμων.  

 Ο τρόπος σκέψης του και ο τρόπος ζωής του τον έκαναν να ξεχωρίζει. Οι ατάκες του και οι φαρμακερές απαντήσεις του σε όσους προσπαθούσαν να τον μειώσουν ή να τον εκθέσουν έχουν δημιουργήσει μια ολόκληρη σχολή για το πώς πρέπει κάποιος να αντιδρά απέναντι σε όσους θέλουν να τον μειώσουν.  

 Ο Διογένης θεωρείται ο εμβληματικός πρωτοπόρος των Κυνικών που είχαν σαν έμβλημά τους τον Κύων (τον σκύλο) και οι οποίοι έλεγαν ότι διέφεραν από τους άλλους σκύλους, διότι εκείνοι δεν δάγκωναν τους εχθρούς αλλά τους φίλους, για να τους  διορθώσουν!   

 Είχε βαθιά πίστη  ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση εφοδιασμένος με όλα όσα χρειάζεται και δεν έχει ανάγκη από περιττά πράγματα. Όταν μια μέρα είδε ένα μικρό παιδί να πίνει νερό με τη χούφτα του χεριού του, πήρε στα χέρια του το κύπελλο, με το οποίο έπινε νερό και το πέταξε μακριά αναφωνώντας «παιδίον μὲ νενίκηκεν εὐτελεία!» δηλαδή, ένα παιδί με ξεπέρασε στην απλότητα.     

Οι ιστορίες του που έχουν φτάσει στις μέρες μας και αφορούν τον τρόπο με τον οποίο ο Διογένης αντιμετώπιζε τη ζωή.     

Μια ιστορία, ωστόσο, έχει ιδιαίτερη σημασία και έχει ως πρωταγωνιστές τον ίδιο τον Διογένη και μια εντυπωσιακή, πανέμορφη και διάσημη πόρνη, την Λαΐδα από την Κόρινθο.     

Ο Ρωμαίος ποιητής, Προπέρτιος είχε γράψει πως «όλη η Ελλάδα έλιωνε από πόθο μπροστά στην πόρτα της». Ήταν μια γυναίκα πανέμορφη, με όμορφες ξανθές μπούκλες, λεπτό και καλλίγραμμο σώμα και δύο στήθη «σαν κυδώνια».   

  Η Λαΐδα έζησε την περίοδο του Πελοποννησιακού Πολέμου, από το 431 π.Χ. μέχρι το 404 π.Χ. Η φήμη της ήταν τέτοια που την πλησίαζαν άνδρες από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Στα πόδια της είχε όποιον άνδρα ήθελε, ωστόσο, η διάσημη εταίρα ενοχλήθηκε από την πρωτοφανή αδιαφορία που έδειχνε για εκείνη ο Διογένης όταν τα καλοκαίρια πήγαινε στην Κόρινθο.  

 Έτσι σκέφτηκε να κάνει κάτι που θα τον εξέθετε το μεγάλο κυνικό. Μία ημέρα που είχε πάει στην Κόρινθο, τον πλησίασε και του είπε πως τον θαυμάζει και πως θα ήθελε να κοιμηθεί μαζί της ένα βράδυ με έναν όρο, στο δωμάτιο που θα βρισκόντουσαν να μην υπάρχει το παραμικρό φως. Ο Διογένης το δέχθηκε και έτσι το ραντεβού κλείστηκε. Ο σπουδαίος φιλόσοφος βρέθηκε στο σκοτεινό δωμάτιο, περνώντας τη νύχτα του στο πλάι μιας ηλικιωμένης και άσχημης υπηρέτριας.

 Την επόμενη μέρα η Λαΐδα αφού θεώρησε πως πέτυχε τον σκοπό της, άρχισε να διαδίδει την παγίδα που έστησε στον Διογένη, μέσα στην οποία έπεσε ο φιλόσοφος, με απώτερο σκοπό να τον  εξευτελίσει.       

 Όταν ο Διογένης ρωτήθηκε για το αν είναι πραγματικότητα όλα αυτά που διαδίδονται σε βάρος του, όχι μόνο δεν το διέψευσε, αλλά έδωσε μια επική απάντηση: «Λύχνου σβεσθέντος, πάσα γυνή Λαϊς», δηλαδή «στο σκοτάδι, όλες οι γυναίκες σαν τη Λαΐδα είναι»! Η απάντηση αυτή έκανε την διάσημη εταίρα να καταλάβει πως δεν είχε να κάνει με ένα απλό άνθρωπο και αποδεχόμενη το πνεύμα του  Διογένης του έκανε δώρο μια πραγματική νύχτα μαζί της. Το οποίο ο ο κυνικός φιλόσοφος αποδέχθηκε με χαρά!