Παρασκευή, 24 Ιούλιος 2015 14:49
Σε όσους έδωσαν και δεν πήραν
Aγαπητοί φίλοι αναγνώστες, πολλοί από εσάς θα περίμεναν να γράψω για τα όσα γίνονται στην πολίτικη σκηνή της χώρας μας. Δεν θα το κάνω και ο λόγος είναι ότι αισθάνομαι ευγνωμοσύνη στις δυνάμεις πυρόσβεσης και ασφαλείας της πατρίδος μας. Αναφέρομαι σε όλους όσους έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, ακόμη και την ζωή τους, για να προστατέψουν την περιουσία της φύσης και των ανθρώπων.
Είναι απάνθρωπο να μην μνημονεύσουμε το νεκρό αστυνομικό στον Καρέα, που με αυτοθυσία προσπάθησε να σώσει ζωές και περιουσίες, έχασε όμως την δική του, αφήνοντας πίσω μια οικογένεια χωρίς πάτερα και μάλιστα σε δύσκολη εποχή.
Δεν μπορώ να μην θαυμάσω τούς οι Ίκάρους των αιθέρων, τα ιπτάμενα παιδιά, τους πιλότους τής πολεμικής μας αεροπορίας, που κατόρθωσαν το απίστευτο, όταν παρουσίασε βλάβη το υδροπλάνο τους και μην έχοντας άλλη εναλλακτική, το προσγείωσαν μέσα σε πυκνό δάσος και από ότι μας έδειξαν οι φωτογραφίες του ατυχήματος, το αεροσκάφος σε γενικές γραμμές είχε μείνει σχεδόν άθικτο και πιθανόν να επανέρχονταν σε ενεργό υπηρεσία, αν δεν είχε κατακαεί από τις φλόγες που λαμπάδιασαν το δάσος και πρόλαβαν τούς ανθρώπους.
Μου είναι αδύνατο να μην αναφέρω τον άριστα εκπαιδευμένο, άλλα και με λεόντειο ψυχραιμία χείριστη του πυροσβεστικού ελικοπτέρου, που την ώρα που έριχνε το νερό για να σβήσει την φωτιά, το ελικόπτερο του έπεσε σε περιδίνηση και ενώ έντρομοι οι κάτοικοι το παρακολουθούσαν, σίγουροι για την πτώση του και τα όσα τραγικά θα την ακολουθούσαν, αυτό το λιοντάρι έκανε το θαύμα του, το επανέφερε και συνέχισε την πτήση του κανονικά.
Βεβαία δεν πρέπει να ξεχάσουμε και τα στρατευμένα νιάτα τής χώρας μας καθώς και την αεροπορία στρατού, που με τις συνεχείς πτήσεις των ελικοπτέρων Σινούκ και σε συνεργασία με τα υπόλοιπα ιπτάμενα μέσα, κατόρθωσαν να ελέγξουν τα τεράστια μέτωπα φωτιάς, γλυτώνοντας ότι πράσινο απέμεινε, καθώς και περιούσιες πολιτών.
Σε αυτό το μικρό αφιέρωμα θα είναι αδικία να μην αναφερθούμε στην δύναμη που έδειξαν απλοί πολίτες που έδωσαν σκληρότατη μάχη με τις φλόγες, είτε για να σώσουν τις κατοικίες τους, είτε λειτουργώντας επικουρικά προς τις δυνάμεις των πυροσβεστών.
Οι μεγάλες πυρκαγιές έληξαν και μάλιστα με θύματα ανθρωπινές ζωές, που είναι αναντικατάστατες. Δεν γνωρίζω αν ήταν τυχαίες 58 πυρκαγιές σε μια μέρα, πιθανόν κάποιες να ήταν, όλες όμως όχι. Είναι σίγουρο ότι υπήρξαν εμπρησμοί, τα κίνητρα όμως είναι άγνωστα μέχρι στιγμής.
Εδώ να τονίσουμε και μια πρωτοβουλία τής κυβέρνησης που έγκειται στην λογική "καλύτερο το προλαμβάνει από το θεραπεύην" τι ακριβώς εννοώ; Ανατέθηκε μια ακόμη αποστολή στον ελληνικό στρατό, να περιπολεί στις δασικές περιοχές για αποτροπή εμπρησμών, ίσως αυτό να έπρεπε να είχε γίνει νωρίτερα άλλα και τώρα καλά είναι, γιατί λειτουργεί αποτρεπτικά για να αποφύγουμε τα χειρότερα.
Εδώ όμως θέλω να μεταφέρω μια εμπειρία πυρόσβεσης από την γειτονική μας Ιταλία. Έτυχε να είμαι παρόν σε μια δασοπυρόσβεση με ελικόπτερα. Στους πρόποδες του βουνού είχε στηθεί μια φορητή δεξαμενή γεμάτη νερό, τα ελικόπτερα ερχόντουσαν, βουτούσαν τον κάδο και έφευγαν το ένα πίσω από το άλλο (τρία ήταν), έτσι οι γείτονες μας Ιταλού πέτυχαν τα εξής: πρώτον, να μην καταπονούνται οι πιλότοι των ελικοπτέρων, δεύτερον οι μηχανές και τρίτον έχουν τεράστια εξοικονόμηση καύσιμων, από την στιγμή που μειώνουν τις εναέριες μετακινήσεις στο ελάχιστο, παράλληλα, ελέγχουν γρήγορα την πυρκαγιά με τις επαναλαμβανόμενες σε μικρό χρόνο ρίψεις νερού. Είναι μια πραγματικότητα που μπορούμε να υιοθετήσουμε και εμείς, ειδικά τώρα που έχουμε οικονομική στενότητα και καταπονημένα και παλαιά μηχανήματα πυρόσβεσης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου