Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος
Για κακή τύχη της πατρίδας μας έχουμε δίπλα μας μια χώρα προβοκάτορα, μια χώρα που παρά το μεγάλο μέγεθος της ψάχνει «ζωτικό χώρο» είτε στην ξηρά, είτε στην θάλασσα με την «γαλάζια πατρίδα» και όχι μόνο αυτό, αλλά επιμένει πεισματικά στις διεκδικήσεις της θέλοντας να τις επιβάλλει με την πολιτική των κανονιοφόρων. Η γείτονα χώρα εμφανίζεται ως ένα αδηφάγο τέρας που θέλει να καταπιεί του πάντες και τα πάντα με την αναθεωρητική πολιτικής της, έχοντας μέχρι στιγμής επεκτείνει την επιρροή της σε γεωπολιτικά περιοχές κρισιμότατες, όπως είναι η Συρία, Ιράκ, Λιβύη, Αζερμπαϊτζάν, και φυσικά κερδίζει έδαφος.
Ο Ερντογάν, κάνει τα πολεμικά ανοίγματα του με την ανοχή ΕΕ-ΝΑΤΟ, αλλά και με την λυκοφιλία της Ρωσίας, ενώ ετοιμάζεται να στραφεί και προς τη Δύση και εδώ να δούμε ποιος θα πάρει σειρά πρώτος. Έχει ακουστεί από Γερμανικά και τουρκικά μέσα ενημέρωσης ότι με την μεσολάβηση της Γερμανίας προτάθηκε να γίνει μερική αποστρατικοποίηση των νησιών μας. Μάλιστα, ειπώθηκε ότι η Τουρκία, ως ένδειξη καλής θέλησης από την πλευρά της, θα δεχθεί την γερμανική πρόταση να αποσύρει την 4η Τουρκική Στρατιά Αιγαίου από τον χώρο της Ιωνίας, απέναντι από τα ελληνικά νησιά. Ειλικρινά με αυτή την πρόταση η οποία ήρθε από την γερμανική προεδρία τι επιδιώκουν; Είναι σαν να μας λένε παραδώστε τα και αφήστε μας ήσυχους. Οποιαδήποτε αποχώρηση οπλισμού ή δυναμικού από τα νησιά του αιγαίου πελάγους, θα είναι πρόσκληση για εισβολή σε μια αναθεωρητική Τουρκία. Μια τέτοια εξέλιξη θα είναι πέραν πάσης αμφιβολίας καταστρεπτική για τη χώρα μας, με διαστάσεις βέβαιης εθνικής τραγωδίας. Το ερώτημα δεν είναι εάν αυτή η πιθανή υποχώρηση προέρχεται από τις απαιτήσεις των Τούρκων ή πιέσεις των Γερμανών ή άλλων, αυτά τα ξεπερνάμε, εκείνο όμως που δεν θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε είναι αν στηρίζεται, έστω ως σκέψη σε σοβαρό εθνικό σχεδιασμό, κάτι που ως Έλληνας όχι μόνο το απεύχομαι αλλά και δεν το πιστεύω μια και είναι μύχιος πόθος της γείτονας χώρας.
Βεβαίως δεν πιστεύω να υπάρχει κάποιος που να πιστέψει ότι η γείτονα θα αλλάξει την επεκτατική λογική της και από εκεί που εξοπλίζεται σαν αστακός, να αρχίσει να μειώνει τις οπλικές της δυνάμεις, το αντίθετο τις ενισχύει συνεχώς. Πείτε μου αν υπάρχει έστω και ένας Έλληνας, (Ευρωπαίος μπορεί) που να πιστεύει ότι η γείτονά χώρα έτσι και υπογράψει αυτά που έγραψα παραπάνω θα τιμήσει την υπογραφή της, θα γελάσει και καλά θα κάνει, πιο αφερέγγυα χώρα δεν υπάρχει. Όσο για του φίλους και συμμάχους καλά θα είναι να κρατάμε μικρό καλάθι, είδατε πουθενά στον ορίζοντα να έρχεται κάποιος μεγάλος και να σου πει «σου εγγυόμαστε τα σύνορα»; Α ναι το είπαν οι ΗΠΑ μας τα εγγυώνται απέναντι στην Ρωσία, τώρα ησυχάσαμε. Εμείς έχουμε έναν προβληματικό γείτονα και αυτοί περί άλλων τυρβάζουν. Τα σύνορα μας δεν πρόκειται να τα φυλάξει κανένας, Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Γερμανοί, Ρώσοι και Αμερικανοί, κοιτάνε πρώτα τα συμφέροντα τους και τίποτε άλλο. Τα Ελληνικά σύνορα τα φυλάνε μόνο οι Έλληνες.
Δυστυχώς ο κόσμος μας μόνο ειρηνικός δεν είναι, η δε γειτονιά μας είναι ένα θέατρο θερμών εξελίξεων και πολεμικών συγκρούσεων. Οπότε η έστω και κατά ελάχιστο αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου είναι εθνικός αυτοχειριασμός, για αυτό θα πρέπει να ενισχυθούν έτι περισσότερο αντί να αποστρατικοποιηθουν, ενώ οι πολιτικοί ιθύνοντες θα πρέπει να ενεργοποιήσουν όχι μόνο για τα νησιά μας, αλλά για όλη την χώρα από τον Έβρο μέχρι το Καστελόριζο και από την Γαύδο μέχρι του Οθωνούς τον όρο που λέγεται «παλλαϊκή άμυνα». Ο Κικέρων έλεγε «Inter arma silent leges» – ανάμεσα στα όπλα (δηλ. στον πόλεμο) οι νόμοι σιγούν, οπότε καλή και αρίστη η διπλωματία και οι πιέσεις που ασκούνται μέσω αυτής σε απείθαρχα κράτη, αλλά η υπερεκτίμηση αυτής της διπλωματίας οδηγεί ενίοτε και σε τραγικά λάθη. Από έναν ηγέτη που εγκαλεί την Ελλάδα απροκάλυπτα γιατί τα πολεμικά μας αεροσκάφη και πλοία πετούν και πλέουν αντίστοιχα στο ανατολικό Αιγαίο, ενώ αυτός σαν σουλτάνος κάνει πάρτι στα Βαρώσια της Κύπρου κόντρα σε όλες τις συμφωνίες και υπογραφές όλα μπορείς να τα περιμένεις. Πρέπει λοιπόν να θυμόμαστε αυτό που έλεγαν οι Λατίνοι «Si vis pacem para bellum», αν θες ειρήνη, να ετοιμάζεσαι για πόλεμο. Το υπουργείο άμυνας της Τουρκίας έχει ξεφύγει τελείως και για να νομιμοποιήσουν τις οποίες παραβιάσεις, αμφισβητήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων και τις αρμοδιότητες που έχει η Αθήνα στο Αιγαίο, επικαλούνται ότι τα Ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη, οι αετοί των αιθέρων μας και προστάτες των εναέριων συνόρων μας «παραβιάζουν» τον Εθνικό Εναέριο Χώρο της Τουρκίας, ενώ τα πολεμικά πλοία του ένδοξου πολεμικού μας ναυτικού δένουν σε λιμάνια νησιών που κατά την άποψη τους είναι αποστρατιωτικοποιημένα. Η Άγκυρα βρίσκεται σε μια παράκρουση αναθεωρητισμού και για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα την στιγμή επικαλείται τα ανωτέρω την ίδια στιγμή που πολεμικά της σκάφη έχουν παραβιάσει τα Εθνικά Χωρικά Ύδατα της Ελλάδας, δηλαδή είχαν προσεγγίσει πιο κοντά από τα 6 Ναυτικά Μίλια, την Ελληνική νησιωτική γη πάνω από 2000 φορές, ενώ πρόσφατα σκάφη του λιμενικού της επιχείρησαν εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων.
Ευτυχώς που τέλειωσε η γερμανική προεδρία, η οποία με τις πιέσεις της κατόρθωσε να σπρώξει την ελληνική κυβέρνηση σε διερευνητικές με τους γείτονες. Αλλά τι μπορείς να συζητήσεις με ένα γείτονα που ζητάει τα πάντα όλα; Από ελάχιστα έως τίποτε, δυστυχώς και αυτήν την φορά από ότι φαίνεται θα γίνουν απλά για να γίνουν και τίποτε άλλο. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για μια ελληνική κυβέρνηση να αποδεχτεί αυτά που ζητά η γείτονα χώρα, όχι μόνο γιατί η ελληνική διπλωματία ακολουθεί την εθνική γραμμή στις διερευνητικές με Τουρκία που είναι συζήτηση μόνο για ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, αλλά και γιατί από κάτω υπάρχει ένα έθνος που καραδοκεί να δώσει την δική του απάντηση. Όπως είπαμε λοιπόν, όταν ο ένας πάει με δυο και οι απέναντι με τα πάντα και ότι αρπάξουν, το πιο πιθανό αποτέλεσμα είναι να πέσουν στις διπλωματικές καλένδες με μηδενικό αποτέλεσμα, που στην συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί ναι μεν να μην είναι άριστο αποτέλεσμα, αλλά από την άλλη όμως ίσως να αποδειχτεί καλύτερο. Πάντως για την Ελλάδα ένα είναι σίγουρο, ότι επιθυμεί, θέλει, πιστεύει, στην ειρήνη και τις αρχές της για αυτό και ετοιμάζεται…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου