Κ. Ομέρ Τσελίκ: Ayıpsız dost arayan dostsuz kalır

Γράφει ο Γιώργος Βενετσανος

Σε δηλώσεις που έκανε χτες ο εκπρόσωπος τύπου του ΑΚΡ Ομέρ Τσελίκ, αναφέρθηκε στα «λάθη» που κάνει η Ελλάδα και μεταξύ άλλων, είπε τα εξής:

«Με την Ελλάδα προσπαθούμε να ανοίξουμε μια νέα σελίδα. Προσπαθούμε να κάνουμε την διπλωματία να λειτουργήσει. Ενώ όμως γίνεται αυτή η διαδικασία, δυστυχώς ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, κάνει μια σειρά από πολύ αρνητικές δηλώσεις για την μειονότητα των Ρωμιών στην Τουρκία. Είναι ανάγκη ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, να κρατήσει αποστάσεις από αυτές τις αρνητικές προσεγγίσεις. Δραστηριότητες όπως οι ΝΟΤΑΜ που ανακοινώνουν σε Αν Μεσόγειο και Αιγαίο και η αύξηση με μαξιμαλιστικό τρόπο των περιοχών κυριαρχίας της σε θάλασσα και αέρα, δεν είναι σωστές δραστηριότητές. Ο εξοπλισμός των αποστρατικοποιημένων νησιών δεν αποτελεί σωστή δραστηριότητα. Τα βήματα τα οποία έχουν γίνει προς τις μειονότητες στην Τουρκία είναι πολύ ισχυρά. Η επιστροφή ακινήτων στα μειονοτικά ιδρύματα είναι μία επανάσταση και αυτή η επανάσταση έγινε αποδεκτή από όλους. Αλλά στην Δυτική Θράκη, παρά την επανειλημμένη τιμωρία από το ΕΔΑΔ για παραβίαση των δικαιωμάτων της τουρκικής μειονότητας, η Ελλάδα συνεχίζει την ίδια στάση. Δείτε κάτι το πολύ εντυπωσιακό. Ακολουθούν μια στάση μη ανοχής και στην φράση «Τουρκικός» και στην φράση «μειονοτικός». Την ώρα που η Τουρκία ανοίγει στην Ίμβρο σχολείο για 4 μαθητές, στα τελευταία 25 χρόνια, ο αριθμός των μειονοτικών σχολείων στην Δυτική Θράκη, μειώθηκαν από την Ελλάδα που 231 σε 105. Η Ελλάδα σε αυτά τα θέματα πρέπει να δείξει ευαισθησία . Περιμένουμε να είναι πιο ευαίσθητοι στην γλώσσα που χρησιμοποιούν απέναντι στην Τουρκία σε αυτή την νέα περίοδο.»
Όπως είναι γνωστό, με τη Συνθήκη της Λωζάνης (17/12/2017), παραχωρήθηκαν στην Τουρκία η Ίμβρος, η Τένεδος και οι Λαγούσες Νήσους (Μαυρυές), καθώς ο έλεγχός τους αποτελεί «κλειδί» για τον έλεγχο των Στενών των Δαρδανελίων. Με την υποχρέωση της Τουρκίας να εφαρμόσει τα εξής: «Αι νήσοι Ίμβρος και Τένεδος, παραμένουσι υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν, θα απολαύωσιν ειδικής διοικητικής οργανώσεως, αποτελούμενης εκ τοπικών στοιχείων και παρεχούσης πάσαν εγγύησιν εις τον μη μουσουλμανικόν ιθαγενή πληθυσμόν δι’ ό,τι αφορά εις την τοπικήν διοίκησιν και την προστασίαν των προσώπων και των περιουσιών. Η διατήρησις της τάξεως θα εξασφαλίζηται ένα αυταίς δι’ αστυνομίας στρατολογουμένης μεταξύ του ιθαγενούς πληθυσμού, τη φροντίδι της ως άνω προβλεπομένης τοπικής διοικήσεως υπό τας διαταγάς της οποίας θα διατελεί. Αι συνομολογηθείσαι ή συνομολογηθησόμεναι μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας συμφωνίαι, αι αφορώσι την ανταλλαγήν των Ελληνικών και τουρκικών πληθυσμών, δεν θα εφαρμοσθώσιν εις τους κατοίκους των νήσων Ίμβρου και Τενέδου».
Για να δούμε λοιπόν κ. Ομέρ Τσελίκ πόσο αξιοπιστία έχετε ως κράτος και πόσο τιμήσατε την ίδια την υπογραφή σας: Η Ίμβρος, πριν το 1923, είχε σε λειτουργία δέκα σχολεία, με 1.485 μαθητές, ενώ στην Τένεδο υπήρχαν 2 σχολεία με 450 μαθητές. Το 1927, οι τουρκικές αρχές κλείνουν την Κεντρική Σχολή Ίμβρου. Με το νόμο «Περί Νήσων» (Adalar Kanunu) και η εκπαίδευση των ελληνικής καταγωγής μαθητών, γίνεται υποχρεωτικά τουρκική. Αναστέλλεται προσωρινά το 1951 και έρχεται σε αυστηρότερη μορφή μετά το 1960. Τα σχολικά μητρώα πλέον γράφονται στα τουρκικά.
Από τα έτη 1940 μέχρι το 1945, βάζουν σε εφαρμογή τον φόρο περιουσίας (Varlik Kanunu), ο οποίος επιβάλλει εξοντωτικούς φόρους στους Έλληνες. Φροντίζουν να αφήσουν ακέφαλους τους κάτοικους, μιας και συλλαμβάνουν το μητροπολίτη Ίμβρου και πολλούς από τους προύχοντες του νησιού, τους οποίους και εξορίζουν στην ανατολική Τουρκία. Ξωκλήσια καταστρέφονται περιουσίες των ορθόδοξων μοναστηριών δεσμεύονται και δίνονται στους εποίκους. Οι άντρες ηλικίας 20-40 ετών της Ίμβρου, επιστρατεύονται παράνομα και στέλνονται στα τάγματα εργασίας, τα περίφημα amele taburu.
Η κλιμάκωση της έντασης στην Κύπρο τη δεκαετία του 1960, φέρνει ακόμη μεγαλύτερη χειροτέρευση των συνθηκών διαβίωσης των Ελλήνων στο νησί. Κλείνουν όσα σχολεία είχαν μείνει. δημεύονται οι περιουσίες τους, η διδασκαλία της ελληνικής απαγορεύεται, εκπαιδευτικοί, δάσκαλοι, καθηγητές ακόμη και νηπιαγωγοί απολύονται. Με τον Νόμο 6830 «Περί Απαλλοτριώσεων» του 1964, ότι γη υπήρχε που ήταν παραγωγική, περνάει στα χέρια Τούρκων. Αφαιρείται η υπηκοότητα και το δικαίωμα επιστροφής στο νησί τους, όσων Ίμβρίων και Τενεδίων μένουν στο εξωτερικό. Κατά κύματα στέλνονται έποικοι από τα βάθη της Τουρκίας. Φτιάχνουν «ανοικτή φυλακή» βαρυποινιτών (δίπλα στο χωριό Σχοινούδι) από το εσωτερικό της χώρας, οι οποίοι απειλούν, κλέβουν, βιάζουν, σκοτώνουν. Ο τρόμος του ελληνικού πληθυσμού γίνεται καθημερινότητα και βεβαίως πετυχαίνει τον σκοπό του, να εγκαταλείψουν οι Έλληνες κάτοικοι τις πατρογονικές τους εστίες.
Όταν υπογράφτηκε η Συνθήκη της Λωζάνης, ο ελληνικός πληθυσμός στην Ίμβρο ήταν 9.207 άτομα και ελάχιστοι Τούρκοι. Το 1960 στο νησί υπήρχαν 5.487 Έλληνες και 285 Τούρκοι. Τα τελευταία χρόνια, και εφόσον ο γηγενής ελληνικός πληθυσμός είχε φτάσει στα όρια της πλήρους εξαφάνισης, η τουρκική κυβέρνηση έκανε κάποια βήματα, που σε τίποτε δεν αντανακλούν το έγκλημα που έκανε σε αυτά τα δυο νησιά και που αν τα είχαν αφήσει όπως ήταν θα είχαν γνωρίσει απίστευτη ανάπτυξη, αλλά οι Τούρκοι προτίμησαν την εθνοκάθαρση, αντί της συνεργασίας.
Ας ελπίσουμε να πάνε στην λογική της συνεργασίας με τους Έλληνες των νησιών και να μην μας κουνάει σε εμάς ο εκπρόσωπος τύπου του ΑΚΡ Ομέρ Τσελίκ το δάχτυλο του μιλώντας για «λάθη», για να μην πούμε για τις ΝΟΤΑΜ που τις έχουν κάνει τραπουλόχαρτα. Οι Έλληνες μουσουλμάνοι, (που κακώς τους επικαλείται) αυξάνονται, πληθύνονται και προσφέρουν στην πατρίδα τους την Ελλάδα (υπάρχουν και κάποιες αμελητέες, θλιβερές εξαιρέσεις). Στην Τουρκία φρόντισαν είτε να εξαφανίσουν την ελληνική μειονότητα, είτε να την φέρουν στα όρια της πλήρους εξάλειψης. Αν πραγματικά οι γείτονες έχουν βάλει μυαλό και έχουν εκπολιτιστεί, να το αποδείξουν έμπρακτα, και να είναι σίγουροι ότι και οι Έλληνες θα αγκαλιάσουν αυτή τους την προσπάθεια, αν δουν ότι είναι ειλικρινής. Το μέγα ερωτηματικό είναι θα το κάνουν ή θα διεκδικούν τους πάντες και τα πάντα χρησιμοποιώντας γελοία επιχειρήματα; Όπως ότι τους απειλούν την ασφάλεια τους τα νησιά του Αιγαίου. Μια τουρκική παροιμία λέει: «Ayıpsız dost arayan dostsuz kalır», δηλαδή «αυτός που ψάχνει τον τέλειο φίλο, θα μείνει χωρίς φίλους». Αν λοιπόν θέλετε να είμαστε ειλικρινείς φίλοι, αφήστε τις «γαλάζιες πατρίδες» και τα «casus belli», γιατί με αυτά που κάνετε θα πάθετέ αυτό που λέει ο λαός σας, και οι λαοί είναι σοφοί.