Οι φάροι, δίνοντας διαχρονικά το στίγμα της αδιάλειπτης σχέσης της Ελλάδας με τη θάλασσα και τη θέση της στην παγκόσμια ναυτική ιστορία, έχουν συχνά αναφερθεί σε λογοτεχνικά κείμενα αλλά και ποιήματα.
Στέκουν μοναχικοί, μακριά από όλους, στην άκρη της στεριάς, εκεί που ενώνεται με τη θάλασσα. Τη νύχτα «μιλούν» με τους ναυτικούς μια ολόδική τους γλώσσα, στην οποία το φως και το σκοτάδι εναλλάσσονται, καθοδηγούν και προστατεύουν.
Η πρώτη αναφορά στους φάρους, τους ακίνητους συντρόφους και παρατηρητές θαλασσοπόρων και ταξιδιωτών, απαντάται ήδη από τον Όμηρο, που στην Ιλιάδα γράφει: «… ως δ’ ότ’ αν ποντοίο ναύτοισι φανείη καιομένου πυρός τόδε καίεται υψόθ’ ορέφσιν». Σήμερα το Eλληνικό Φαρικό δίκτυο μετρά περίπου 120 παραδοσιακούς φάρους με ορισμένους να έχουν χαρακτηριστεί Ιστορικά Διατηρητέα Μνημεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Σαντορίνη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου